تاریخچه سنجاق قفلی به دورترین سالها یعنی دوران باستان باز میگردد. این سنجاق قفلی حتماً برای خیلی از خیاطها و افرادی که پیراهنشان تا آخر بسته نمیشود، همراه بوده است. حتی میتوان به عنوان یک اکسسوری از آن استفاده کرد. در این مقاله به تاریخچه پیدایش آنها بیشتر میپردازیم. پس تا انتها آن را مطالعه کنید!
اختراع سنجاق قفلی
سنجاق قفلی، همانطور که امروزه میشناسیم توسط (والتر هانت) در ایالات متحده اختراع شد. در 10 آوریل سال 1849 میلادی، او حق اختراع خود را برای اختراع یک سنجاق با سیم پیچ در فنر و یک گیره جداگانه در انتهای دیگر دریافت کرد. به گفته تالار مشاهیر ملی مخترعان، هانت حقوق ثبت اختراع را فروخت، زیرا باید (15) دلار بدهی خود را بپردازد. با وجود اینکه او توانست بدهی خود را بپردازد، اما با این حال از اختراع خود ثروتمند نشد.

هانت، پس از فروش اختراع سنجاق قفلی به اختراع خود ادامه داد. او به خلق اولین چرخ خیاطی آمریکا نیز معروف است، اگرچه اداره ثبت اختراع گفت که او تصمیم گرفت اختراع خود را به دلیل ترس از بیکار شدن کسانی که برای امرار معاش خیاطی میکردند، ثبت اختراع نکند. برخی افراد میگویند، هانت یک مخترع پرکار بود. او به عنوان یک کشاورز کار میکرد و اولین اختراعات او مربوط به ساخت ماشین آلات کارآمدتر بود. هانت به شهر نیویورک نقل مکان کرد و اولین اختراع خود را با نقل مکان به آنجا ثبت کرد.
اما درحالی که قدمت سنجاق قفلی مدرن تنها به سال 1849 میلادی باز میگردد، ایده قلاب برای اتصال لباسها برای مدت طولانیتری وجود داشته است.
سنجاق قفلی باستانی بیشتر از چیزی برای بستن لباس
اولین سنجاق لباس در حدود قرن چهاردهم قبل از میلاد ظاهر شد. آن را فیبولا (fibulae) مینامیدند و بیشتر توسط میسنیها استفاده میشد. مؤسسه فنآوری مد توضیح داد که فیبولاها مانند یک گیره، برای بستن لباسها عمل میکنند. این شامل یک سیم نوک تیز، یک فنر و یک مکانیزم بسته شدن بود که بسیار نزدیک یه آنچه که یک سنجاق قفلی امروزی به نظر میرسد. اما فیبولاها بسیار بزرگتر از سنجاقهای قفلی استاندارد بودند.

فیبولا
درحالی که فیبولاها عملکرد بسیار کاربردی داشتند، از جمله نگه داشتن لباسها در کنار هم و هم یک جنبه بسیار تزئینی داشتند. مؤسسه فناوری مد میگوید، که بخشهای فلزی فیبولاها اغلب دارای ویژگیهای زینتی پیچیده از مهرههای ساخته شده از کهربا یا شیشه بر روی سیمها، دکمههای مرجانی و حتی زنجیرهای برنزی آویزان هستند.
فیبولاها به نمادی از مد تبدیل شدند، راهی برای افراد با نفوذ یونان باستان برای بیان ثروت خود. همچنین این امکان را میداد که با حک کردن تصاویر خدایان بر روی سنجاقها، خدایان و الهههای مختلف را پرستش کنند. اشکال فیبولا در میان فرهنگهای دیگر یافت شده است، از جمله عشق به دانستن، از جمله (بیزانس، آنگوساکسون و رومی). گروههای عشایری شمال آفریقا نیز نوعی فیبولا استفاده میکردند.
در نتیجه:
فیبولاها به عنوان یک اکسسوری ضروری برای زنان شناخته میشدند، اگرچه مردان نیز از آنها استفاده میکردند. فیبولاها نیز در شکلهای گوناگونی وجود دارند.
سپاس گذاریم که این مقاله را تا انتها مطالعه کردید.